Κουλτούρα pazyryk
Οι Σκύθες Pazyryk της περιοχής Αλτάι (βουνό) ήταν ένας άλλος αρχαίος πολιτισμός, που απασχολιόταν με τα τατουάζ. Το 1948, η Ρωσίδα αρχαιολόγος Sergei Rudenko άρχισε τις ανασκαφές σε μιά ομάδα τάφων, στα ψηλά βουνά του Αλτάι της δυτικής και νότιας Σιβηρίας, 120 μίλια βόρεια των συνόρων μεταξύ Ρωσίας και Κίνας. Εκεί βρέθηκαν μούμιες, που χρονολογούνται πριν από περίπου 2.400 χρόνια. Τα τατουάζ στα σώματά τους αντιπροσωπεύουν μιά ποικιλία ζώων.
Σώματα αντρών Σκυθών ανακαλύφθηκαν διατηρημένα σε πάγο στη Σιβηρία, τα άκρα και ο κορμός των οποίων καλύπτονταν από περίτεχνο τατουάζ μυθικών ζώων.
Αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι αρχαιολόγοι ανέσκαψαν τους πρώτους μιας μακράς σειράς τάφων, που βρίσκονται στο βουνά Αλτάι της Νότιας Σιβηρίας. Αυτοί οι τάφοι ήταν μονίμως γεμάτοι από πάγο, έτσι ώστε αυτό που περιείχαν, ήταν άριστα διατηρημένο. Μέσα στον τάφο με τον αριθμό δύο, βρέθηκε ένα καλά διατηρημένο σώμα οπλαρχηγού με κάποια φανταστικά τατουάζ.
Στη συνέχεια, το 1993, σε έναν τάφο στο Αλτάι βρέθηκε μιά γυναίκα με τατουάζ (της ίδιας χρονολογίας) και πάλι με τα μυθικά πλάσματα στους ώμους, στους καρπούς και στον αντίχειρά της.
Οι γρύπες και τα τέρατα θεωρείται ότι έχουν μαγική σημασία, αλλά είναι μερικά στοιχεία που πιστεύεται ότι είναι αμιγώς διακοσμητικά.
Γενικά, τα τατουάζ πιστεύεται ότι αντικατοπτρίζουν την κατάσταση του ατόμου. Η πρακτική αυτή του τατουάζ επιβεβαιώνεται, επίσης, και από τον Έλληνα συγγραφέα Ηρόδοτο (450 π.Χ.), ο οποίος δήλωσε ότι ανάμεσα στους Σκύθες και στους Θράκες «τα τατουάζ ήταν ένα σημάδι της ευγένειας και, όσοι δεν τα είχαν, ήταν μαρτυρία της χαμηλής τους καταγωγής."
Βίκινγκς
Μερικές εκατοντάδες χρόνια αργότερα, οι Βίκινγκς συναντήθηκαν με τους Σκύθες. Οι Βίκινγκς ταξίδεψαν μέχρι τα ρωσικά ποτάμια και συναντήθηκαν με τους Σκύθες, οι οποίοι ήταν στραμμένοι προς την Ευρώπη, για να λεηλατήσουν και να καταστρέψουν.
Από τον σκυθικό τρόπο επηρεάστηκαν οι Βίκινγκς στις τέχνες τους και στα τατουάζ. Οι Βίκινγκς λοιπόν, είχαν τατουάζ. Περίπου στο 1100 ο Άραβας Ibn Fadlan περιέγραψε μιά συνάντηση με κάποιους Βίκινγκς, παρουσιάζοντάς τους πολύ αγενείς, βρώμικους και καλυμμένους με εικόνες.
Αίγυπτος
Γραπτά αρχεία και έργα τέχνης, που σχετίζονται με τα αιγυπτιακά τατουάζ, έχουν σχεδόν αγνοηθεί από προηγούμενους Αιγυπτιολόγους, επηρεασμένους από τις επικρατούσες κοινωνικές στάσεις απέναντι στο μέτριο.
Σήμερα, όμως, γνωρίζουμε ότι έχουν βρεθεί πτώματα που χρονολογούνται ήδη από τη δυναστεία ΧΙ και εμφανίζουν τη μορφή της τέχνης του τατουάζ.
Το 1891, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μουμιοποιημένη μιάν ιέρεια της θεάς Hathor, η οποία έζησε κάποια στιγμή μεταξύ 2160 π.Χ. και 1994 π.Χ. Η συγκεκριμένη θηλυκή μούμια, λοιπόν, είχε διάφορες γραμμές και τελείες τατουάζ στο σώμα της (ομαδοποίηση τελειών ή οι παύλες είχαν εναρμονιστεί σε αφηρημένα γεωμετρικά σχήματα). Αυτή η μορφή τέχνης ήταν μόνο για τις γυναίκες, οι οποίες συνήθως ήταν συνδεδεμένες με την τελετουργική πράξη.
Οι Αιγύπτιοι διέδωσαν την πρακτική του τατουάζ σε ολόκληρο τον κόσμο. Με την ανοικοδόμηση της Πυραμίδας της τρίτης και τέταρτης δυναστείας της Αιγύπτου αναπτύχθηκαν διεθνείς σχέσεις με έθνη, όπως η Κρήτη, η Ελλάδα,and arabia. η Περσία και η Αραβία.
Από το 2000 π.Χ. η τέχνη του τατουάζ είχε απλωθεί με κάθε τρόπο στη Νοτιοανατολική Ασία. Οι «Ainu» («Αϊνού», δυτικοί νομάδες της Ασίας) φέρανε την τέχνη μαζί τους, όταν μετακινήθηκαν στην Ιαπωνία.
Ιαπωνία
Τα πρώτα στοιχεία του τατουάζ στην Ιαπωνία βρίσκονται σε μορφή πήλινων ειδωλίων, τα οποία έχουν πρόσωπα ζωγραφισμένα ή χαραγμένα, που αντιπροσωπεύουν σήματα τατουάζ.
Τα παλαιότερα ειδώλια αυτού του είδους πρέπει να ανασύρθηκαν από τάφους που χρονολογούνται από το 3.000 π.Χ. ή και παλαιότερα και πολλά άλλα τέτοια ειδώλια έχουν βρεθεί σε τάφους που χρονολογούνται από τη δεύτερη και την τρίτη χιλιετία π.Χ.
Αυτά τα ειδώλια ήταν συμβολικά για τους ανθρώπους εκεί και συνόδευαν τους νεκρούς στο ταξίδι τους προς το άγνωστο, αφού πίστευαν ότι τα σύμβολα αυτά είχαν θρησκευτική ή μαγική σημασία.
Η πρώτη γραπτή απόδειξη για την ύπαρξη των ιαπωνικών τατουάζ βρίσκεται στην ιστορία της Κινέζικης Δυναστείας, τοποθετημένη στο 297 μ.Χ. Οι Ιάπωνες ενδιαφέρονταν για την τέχνη του τατουάζ ως επί το πλείστον για διακοσμητικούς λόγους και όχι κκακ για μαγικές ιδιότητες.
Ο Horis, ένας Ιάπωνας καλλιτέχνης τατουάζ, ήταν ο αδιαφιλονίκητος μάστερ. Η χρήση των χρωμάτων, η προοπτική και τα ευφάνταστα σχέδια, έδωσαν στην πρακτική αυτή νέα οπτική γωνία. the classic japanese tattoo, is a full body suit.Το κλασικό ιαπωνικό τατουάζ είναι ένα πλήρες «κοστούμι» στο σώμα.
Κίνα
Η διάδοση της τέχνης του τατουάζ από τη νότια Κίνα απλώνεται κατά μήκος του «δρόμου του μεταξιού».
Πολυνησία
Στους ειρηνικούς πολιτισμούς το τατουάζ έχει μιά τεράστια ιστορική σημασία. Το πολυνησιακό τατουάζ θεωρείται το πιο περίπλοκο και πιο επιδέξιο τατουάζ του αρχαίου κόσμου.
Ο πολυνησιακός λαός πιστεύει ότι η πνευματική του εξουσία ή δύναμη της ζωής εμφανίζεται μέσω των τατουάζ του. Η συντριπτική πλειοψηφία των γνώσεών μας σήμερα για τις αρχαίες αυτές τέχνες, έχουν περάσει μέσα από θρύλους, τραγούδια, και τελετουργικές τελετές.
Περίτεχνα γεωμετρικά σχέδια, τα οποία κατά περιόδους προσθέτονταν, ανανέωναν και διακοσμούσαν το άτομο καθ' όλη τη διάρκεια ζωής του, μέχρι που καλυπτόταν όλο του το σώμα.
Στη Σαμόα η παράδοση εφαρμογής του τατουάζ («tatau») με το χέρι, από τα παλιά χρόνια, μεταδίδεται μέσα από ορισμούς των τίτλων και των ιδιοτήτων, αρχηγών και βοηθών, που προέρχονταν από αξιόλογες οικογένειες και με τη σωστή σειρά καταγωγής. Οι τελετές μύησης στην τέχνη του τατουάζ για τους νέους αρχηγούς, κατά κανόνα, διεξάγονταν με την έναρξη της εφηβείας.
Οι πρώτοι ευρωπαίοι που πάτησαν το πόδι τους στο έδαφος Σαμόα, ήταν μέλη από μια γαλλική αποστολή του 1787. Μελέτησαν τους ιθαγενείς και ανέφεραν ότι οι άνδρες είχαν στους μηρούς τους τατουάζ κατά τέτοιον τρόπο, ώστε κάποιος θα νόμιζε ότι ήταν ντυμένοι, αν και ήταν σχεδόν γυμνοί.
Η μυθολογική προέλευση του τατουάζ Σαμόα και η έκτακτη διαπολιτισμική ιστορία του «tatau» έχουν μεταφερθεί στις μεταναστευτικές κοινότητες της Νέας Ζηλανδίας και αργότερα διαδόθηκαν προς τις Κάτω Χώρες.
Οι άνθρωποι της Χαβάης είχαν τη δική τους παραδοσιακή τέχνη τατουάζ, γνωστή ως «kakau». Αυτήν δεν τη χρησιμοποιούσαν Αμόνο για διακόσμηση και για διάκριση, αλλά και για τη φύλαξη της υγείας τους και για την πνευματική τους ευεξία. Πολύπλοκα σχήματα, κατ’ απομίμηση υφασμένων καλαμιών ή με άλλες φυσικές μορφές, κοσμούσαν τα χέρια, τα πόδια, τον κορμό και το πρόσωπο των ανδρών. Ενώ οι γυναίκες είχαν γενικά τατουάζ στο χέρι, στα δάχτυλα, στους καρπούς και μερικές φορές στη γλώσσα τους.
Η άφιξη των δυτικών ιεραποστόλων εξανάγκασε αυτήν τη μοναδική μορφή τέχνης σε παρακμή, αφού η δερματοστιξία είχε αποθαρρυνθεί ή απαγορευθεί από τις περισσότερες χριστιανικές εκκλησίες.
Ζηλανδία
Οι Μαορί της Νέας Ζηλανδίας είχαν δημιουργήσει έναν από τους πιο εντυπωσιακούς πολιτισμούς σε όλη την Πολυνησία. Τα τατουάζ τους, που ονομάζονται «moko», αντικατοπτρίζουν την εκλεπτυσμένη τέχνη: χρησιμοποιούσαν επιδέξια την ξυλογλυπτική, για να χαράζουν το δέρμα.
Ένα πλήρρρες πρόσωπο «moko» ήταν σημάδι (σύμβολο) της διάκρισης, η οποία κοινοποιούσε την κοινωνία τους. Οι γραμμές της καθόδου και φυλετικών δεσμών τούς υπενθύμιζαν τους πολέμους και άλλες μεγάλες εκδηλώσεις της ζωής τους.
Ινδονησία
Η Βόρνεος είναι ένα από τα ελάχιστα μέρη στον κόσμο, όπου τα παραδοσιακά φυλετικά τατουάζ εξακολουθούν να εφαρμόζονται έως και σήμερα, όπως ακριβώς γίνονταν εδώ και χιλιάδες χρόνια. Μέχρι πρόσφατα, πολλές από τις εσωτερικές φυλές είχαν ελάχιστη επαφή με τον έξω κόσμο.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να διατηρήσουν πολλές πτυχές από τον παραδοσιακό τρόπο ζωής τους, συμπεριλαμβανομένων και των τατουάζ.
Τα σχέδιά τους (σχέδια Βόρνεο) έχουν εξαπλωθεί σ’ όλον τον κόσμο, για να αποτελέσουν τη βάση των σχεδίων τατουάζ, που οι δυτικοί αποκαλούν «tribal» (φυλετικό).
Ινδία / Ταϊλάνδη
Ο «hanuman» στην Ινδία ήταν ένα δημοφιλές σύμβολο της δύναμης στα χέρια και στα πόδια.
Ο μυθικός μοναχός εξακολουθεί να είναι μέχρι και σήμερα μία από τις πιο δημοφιλείς δημιουργίες στην Ταϊλάνδη και στη Μιανμάρ. Διαθέτουν το ανθρώπινο σώμα, ενώ του γίνεται τατουάζ, σε μοναχούς, για να ενσωματώσουν μαγικές δυνάμεις, παράλληλα με το σχεδιασμό του τατουάζ.
Οι γυναίκες αποκλείονται από αυτήν τη διαδικασία, επειδή οι μοναχοί δεν επιτρέπεται να έρθουν σε επαφή μ’ αυτές, αλλά και επειδή οι Ταϊλανδοί πιστεύουν ότι οι γυναίκες δεν χρειάζονται την επιπλέον ώθηση (τη μαγική δύναμη), γιατί είναι ήδη αρκετά πολύ ισχυρές από μόνες τους.
Αφρική
Στην Αφρική, όπου οι άνθρωποι έχουν σκούρο δέρμα, είναι δύσκολο να γίνουν έγχρωμα τατουάζ, όπως τα γνωρίζουμε. Αλλά, επειδή οι άνθρωποι εκεί θέλουν να έχουν τατουάζ, έχουν αναπτύξει μιάν άλλη τεχνική: «scarifications» (απομίμηση τατουάζτα).
Αυτό γίνεται, σηκώνοντας λίγο το δέρμα και κόβοντάς το λίγο με μαχαίρι ή κάποιο άλλο αιχμηρό αντικείμενο. Μετά το τρίβουν με ειδική άμμο ή στάχτη, ώστε να αυξηθούν οι ουλές και να πάρουν μιά μορφή στο σώμα τους. Τα σημάδια που μένουν, φαίνονται σαν γραφή Μπράιγ. Αυτή τη διαδικασία ακολουθούν συχνά στις τοπικές παραδόσεις.
Αρχαία Ελλάδα και Ρώμη
Οι Έλληνες έμαθαν τα τατουάζ από τους Πέρσες. Οι Ελληνίδες γυναίκες ήταν γοητευμένες από την ιδέα του τατουάζ ως χαρακτηριστικού εξωτικής ομορφιάς. Οι Ρωμαίοι υιοθέτησαν τα τατουάζ από τους Έλληνες.
Οι λατίνοι συγγραφείς, όπως ο Βιργίλιος, ο Σενέκας και ο Γαληνός, αναφέρουν ότι πολλοί δούλοι και εγκληματίες είχαν τατουάζ. Μιά νομική επιγραφή από την Έφεσο αναφέρει ότι, κατά τη διάρκεια της πρώτης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι σκλάβοι που εξάγονταν προς την Ασία, είχαν τατουάζ με τη λέξη «φόρος καταβλήθη».
Επίσης, και οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τα τατουάζ ως τιμωρία. Στις αρχές του 4ου αιώνα, όταν ο Κωνσταντίνος έγινε αυτοκράτορας (306 - 373 μ.Χ.) και ήρε την απαγόρευση του Χριστιανισμού, ο ίδιος απαγόρευσε τα τατουάζ στο πρόσωπο (το οποίο ήταν σύνηθες για τους κατάδικους, τους στρατιώτες και τους μονομάχους), διότι πίστευε ότι το ανθρώπινο πρόσωπο ήταν μιά αναπαράσταση της εικόνας του Θεού και δεν έπρεπε να παραμορφωθεί ή να δεχθεί ιεροσυλία.
Οι Κέλτες
Ήταν άτομα μιάς φυλής που μετακινήθηκε σε ολόκληρη τη Δυτική Ευρώπη κατά την περίοδο 1200 και 700 π.Χ. Έφτασαν στα βρετανικά νησιά περίπου το 400 π.Χ. και τα περισσότερα που έχουν διασωθεί από την κουλτούρα τους, προέρχονται απο τις περιοχές που σήμερα ονομάζονται Ιρλανδία, Ουαλία και Σκοτία.
Η κέλτικη κουλτούρα ήταν γεμάτη από την τέχνη του σώματος. Η μόνιμη ζωγραφική σώματος γινόταν με “ισάτι” (φυτό από το οποίο παράγεται κυανή βαφή), το οποίο άφηνε ένα μπλε σχέδιο στο δέρμα.
Τα σπιράλ είναι πολύ συνηθισμένα και μπορούν να είναι μονά, διπλά ή τριπλά. Το «knotwork» είναι, ίσως, η πιο αναγνωρισμένη μορφή της κέλτικης τέχνης, με γραμμές που αποτελούν σύνθετες πλεξούδες, οι οποίες ακολούθως υφαίνονται ολόκληρες. Αυτές συμβολίζουν τη συνέχεια της ζωής.
Βήματα ή μοτίβα κλειδιών, όπως εκείνα τα σχέδια που βρίσκονται στις αρχές κάποιου λαβύρινθου (που φαίνονται απλά, αλλά στην πορεία διαπιστώνεις την περιπλοκότητα του λαβύρινθου), συμβολίζουν τις διάφορες διαδρομές τις οποίες μπορεί να διανύσει το ταξίδι της ζωής.
Κεντρική και Νότια ΑμερικήΣτο Περού έχουν βρεθεί μούμιες των Ίνκας με τατουάζ, που χρονολογούνται στον 11ο αιώνα. Όταν ο Ισπανός κατακτητής Cortez και οι στρατιώτες του έφθασαν στις ακτές του Μεξικού το 1519, έντρομοι ανακάλυψαν ότι οι ιθαγενείς, όχι μόνο λάτρευαν διαβόλους με τη μορφή αγαλμάτων και ειδώλων, αλλά είχαν καταφέρει με κάποιον τρόπο να αποτυπώσουν ανεξίτηλες εικόνες των εν λόγω ειδώλων στο δέρμα τους. Οι Ισπανοί, οι οποίοι ουδέποτε είχαν ακούσει για το τατουάζ, το θεώρησαν αμέσως “έργο του Σατανά”.
Φωτο 7: σχέδια τατουάζ στο δεξί χέρι μιας Chiribaya μούμιας που βρίσκεται στο El Algarrobal Μουσείο, δίπλα στο λιμάνι Ilo στο νότιο Περού. Οι Chiribaya ήταν αγροτες που έζησαν μεταξύ 900 – 1350 μ.Χ. (http://www.smithsonianmag.com/multimedia/photos/?c=y&articleID=10023606&page=2) φωτο
Τον 16ο αιώνα, Ισπανοί ιστορικοί, που αφηγήθηκαν τις περιπέτειες του Κορτέζ και των στρατιωτών του, αναφέρουν ότι τα τατουάζ αυτά εφαρμόζονται ευρέως από τους ιθαγενείς της Κεντρικής Αμερικής.
Η αξιολόγηση των τατουάζ των Μάγια στο Μεξικό και στην Κεντρική Αμερική από τους Ισπανούς, αποκαλύπτει ότι τα τατουάζ αυτά ήταν σύμβολα (σημάδια) του θάρρους.
Βόρεια Αμερική
Ένας πρόωρος απολογισμός των Ιησουιτών μαρτυρεί τη διαδεδομένη πρακτική των τατουάζ μεταξύ των ιθαγενών Αμερικανών. Ανάμεσα στους Chickasaw διαπρεπείς πολεμιστές αναγνωρίστηκαν από το τατουάζ τους. Μεταξύ των ontario iroquoians περίτεχνα τατουάζ αντανακλούν την υψηλή κοινωνική τους θέση.
Στη Βορειοδυτική Αμερική τα πηγούνια Ινουιτών γυναικών είχαν τατουάζ, για να υποδηλώνουν την οικογενειακή κατάσταση και την ταυτότητα της ομάδας.
Το πρώτο κατάστημα μόνιμου τατουάζ στη Νέα Υόρκη λειτούργησε το 1846, ξεκινώντας μια παράδοση: κάνοντας τατουάζ σε στρατιώτες και από τα δύο στρατόπεδα του εμφυλίου πολέμου.
Ο Samuel O'Reilly εφηύρε το ηλεκτρικό μηχανάκι τατουάζ το 1891.
Μέση Ανατολή
Κατά την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, μεγάλο μέρος του ειδωλολατρικού κόσμου ασκούσε την τέχνη του τατουάζ ως μέσον λατρείας θεότητας. Ένα απόσπασμα στο Λευιτικό αναφέρει: «Εσείς δεν κάνετε κανένα μόσχευμα πάνω στη σάρκα σας για τους νεκρούς ούτε τυπώνετε οποιαδήποτε σημάδια πάνω σας» (19:28). Αυτό έχει χρησιμοποιηθεί ως μαρτυρία της Βίβλου για τη στήριξη της θέσης της Εκκλησίας.
Ωστόσο, ο μελετητής της Βίβλου M.W. Thomson υπαινίσσεται ότι ο Μωυσής διέκειτο ευνοϊκά στα τατουάζ, προβάλλοντάς τα ως αναμνηστικά της σωτηρίας των Εβραίων από τη δουλεία στην Αίγυπτο.
Αγγλία
Εξερευνητές επέστρεψαν στα σπίτια τους με τατουάζ πολυνησιακά, για να τα εκθέσουν σε εμποροπανηγύρεις, σε αίθουσες διδασκαλίας και σε κάποια μουσεία, προκειμένου να αποδειχθεί η υπεροχή του ευρωπαϊκού πολιτισμού σε σύγκριση με τους «πρωτόγονους» ιθαγενείς.
Μετά την επιστροφή του Captain Cook από ταξίδι του στην Πολυνησία, τα τατουάζ έγιναν παράδοση στο βρετανικό ναυτικό. Στα μέσα του 18ου αιώνα τα περισσότερα βρετανικά λιμάνια είχαν εγκατεστημένο (σε ειδικο οίκημα) τουλάχιστον έναν επαγγελματία καλλιτέχνη τατουάζ.
Το 1862, ο πρίγκιπας της Ουαλίας, ο μετέπειτα βασιλιάς Edward VII, έκανε το πρώτο του τατουάζ –έναν σταυρό της Ιερουσαλήμ– στο μπράτσο του, πριν ανέβει στο θρόνο, ξεκινώντας τη μόδα με τατουάζ μεταξύ των αριστοκρατών.
Το 1882, οι γιοι του, ο δούκας του Κλάρενς και ο δούκας της Υόρκης, απέκτησαν τα δικά τους τατουάζ από τον Ιάπωνα πλοίαρχο Chiyo.
Γαλλία
Τον 18ο αιώνα, πολλοί Γάλλοι ναύτες επέστρεφαν από ταξίδια τους στο νότιο Ειρηνικό, έχοντας τατουάζ.
Το 1861, ο Γάλλος στρατιωτικός χειρουργός Βerchon Maurice, δημοσίευσε μια μελέτη σχετικά με τις ιατρικές επιπλοκές του τατουάζ. Μετά από αυτό, το ναυτικό και ο στρατός απαγόρευσαν τα τατουάζ στα κλιμάκιά τους.
Στερεότυπα
Ναύτης
Οι ναυτικοί επέστρεφαν στα σπίτια τους με τατουάζ, που έκαναν οι ίδιοι στα πλοία τους. Συνήθως, είχαν ένα πολύ βασικό στυλ, που χρησιμοποιεί μόνον ένα μικρό μέρος λεπτομερειών που χρειάζονται για να φτιαχτεί ένα τατουάζ, κι έτσι τα σχέδιά τους φαινόντουσαν επίπεδα ή το πολύ, δύο διαστάσεων. Αυτό δίνει συχνά μιά «καρτουνίστικη» αίσθηση και τυπικά μοτίβα ήταν τα λουλούδια, οι καρδιές, οι γοργόνες, τα πλοία, οι άγκυρες, τα φίδια, τα πουλιά, και τα ονόματα.
Εγκληματικότητα
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, τα τατουάζ ήταν "προνόμιο" των ναυτών και των εγκληματιών. Στη φυλακή, τα τατουάζ –επαγγελματικά και ερασιτεχνικά– αποτύπωναν ανεξίτηλα στο σώμα τους την επιθυμία που είχαν αυτοί οι άντρες στη ψυχή τους: την αυτονομία και την ταυτότητα.
Το υπέρτατο σύμβολο για τα μέλη συμμοριών ήταν τα τατουάζ της συμμορίας τους: ένα μόνιμο σημάδι που έδειχνε το σύνολο των υποχρεώσεων προς τη συμμορία.
Αυτά τα τατουάζ μπορούν να αποκαλύψουν πολλά πράγματα, όπως: ποιος είσαι, ποιά είναι η συμμορία σου, ποιές είναι οι πεποιθήσεις σου (ρατσιστής κ.λπ.), τι έχεις κάνει, που ήσουν, πόσα χρόνια ήσουν στη φυλακή (που αναφέρεται επίσης ως “νεκρός χρόνος”), ακόμη και πράγματα, όπως πόσους έχεις σκοτώσει.
Στα γνωστά σύμβολα συμπεριλαμβάνονται τα δάκρυα κάτω από το μάτι και ο ιστός αράχνης στους αγκώνες, που συμβολίζουν τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν.
Τσίρκο
Η δημοτικότητα του τατουάζ, κατά τη διάρκεια του τελευταίου μέρους του 19ου αώνα και του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, οφείλει πολλά στα τσίρκο. Όταν τα τσίρκο ευημερούσαν, ευημερούσαν και τα τατουάζ.
Για περισσότερα από 70 χρόνια κάθε μεγάλο τσίρκο απασχολούσε διάφορους ανθρώπους που ήταν γεμάτοι τατουάζ. Άλλοι επιδείκνυαν τα πλευρά τους, άλλοι εκτελούσαν παραδοσιακές δραστηριότητες τσίρκου, όπως ταχυδακτυλουργικά και κατάποση ξίφων.
flash τατουάζ
Όπως συμβαίνει και με άλλα καλλιτεχνικά μέσα, κατά τη διάρκεια της πολιτιστικής ανάπτυξης, το λεξιλόγιο του τατουάζ εξελίσσεται συνεχώς, γεγονός που αντανακλά το βάθος και τις δυνατότητες του σώματος και τη σήμανση της σύγχρονης φαντασίας.
Τα τελευταία χρόνια, το τατουάζ έχει βρεθεί στην πρώτη γραμμή δημοφιλίας της λαϊκής συνείδησης. Σήμερα, τα «flash» τατουάζ είναι ένας φάκελος από τατουάζ - έργα τέχνης διάφορων καλλιτεχνών τατουάζ.
Τα Flash δελτία υπάρχουν σε πολλά στούντιο τατουάζ, με σκοπό την παροχή τόσο έμπνευσης, όσο και έτοιμων εικόνων τατουάζ, για τους πελάτες. Τα στυλ styles range from the traditional and vernacular toΤακυμαίνονται από το παραδοσιακό και το ιδιωματικό (λαϊκή γλώσσα, καθομιλουμένη) μέχρι το ιερό (θρησκευτικό) και το καινοτόμο.
Το τατουάζ σε άλλες γλώσσες:
Ταϊτή: Τatau
Δανικά: Tatovering
Νορβηγικά: Tatovering
Σουηδικά: Tatuering
Αγγλικά: Tattoo
Γερμανικά: Tatowierung
Γαλλικά: Tatouage
Ιταλικά: Tatuaggio
Ισπανικά: Tatuaje
Ολλανδικά: Tatoeage
Βραζιλίας: Tatuagem
Φινλανδικά: Tatuointi
Πολωνικά: Tatuaz
Χαβάης: Kakau
Πορτογαλικά: Tatuagem
Λιθουανικά: Tatiuruote
Εσθονικά: Tatoveering
Ουγγρικά: Tetovalas
Σλοβένικα: Tetoviranje
Ινουκτιτούτ: Tunniit
Τουρκικά: Dovme
Τσέχικα: Tetovani
Ρουμανικά: Tatuaj
Creol: Tatouaz
Οι Σκύθες Pazyryk της περιοχής Αλτάι (βουνό) ήταν ένας άλλος αρχαίος πολιτισμός, που απασχολιόταν με τα τατουάζ. Το 1948, η Ρωσίδα αρχαιολόγος Sergei Rudenko άρχισε τις ανασκαφές σε μιά ομάδα τάφων, στα ψηλά βουνά του Αλτάι της δυτικής και νότιας Σιβηρίας, 120 μίλια βόρεια των συνόρων μεταξύ Ρωσίας και Κίνας. Εκεί βρέθηκαν μούμιες, που χρονολογούνται πριν από περίπου 2.400 χρόνια. Τα τατουάζ στα σώματά τους αντιπροσωπεύουν μιά ποικιλία ζώων.
Σώματα αντρών Σκυθών ανακαλύφθηκαν διατηρημένα σε πάγο στη Σιβηρία, τα άκρα και ο κορμός των οποίων καλύπτονταν από περίτεχνο τατουάζ μυθικών ζώων.
 |
tattoo στο δεξί χέρι ενός Σκύθα οπλαρχηγού, του οποίου η μούμια ανακαλύφθηκε στο Pazyryk της Ρωσίας |
Αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι αρχαιολόγοι ανέσκαψαν τους πρώτους μιας μακράς σειράς τάφων, που βρίσκονται στο βουνά Αλτάι της Νότιας Σιβηρίας. Αυτοί οι τάφοι ήταν μονίμως γεμάτοι από πάγο, έτσι ώστε αυτό που περιείχαν, ήταν άριστα διατηρημένο. Μέσα στον τάφο με τον αριθμό δύο, βρέθηκε ένα καλά διατηρημένο σώμα οπλαρχηγού με κάποια φανταστικά τατουάζ.
Στη συνέχεια, το 1993, σε έναν τάφο στο Αλτάι βρέθηκε μιά γυναίκα με τατουάζ (της ίδιας χρονολογίας) και πάλι με τα μυθικά πλάσματα στους ώμους, στους καρπούς και στον αντίχειρά της.
Οι γρύπες και τα τέρατα θεωρείται ότι έχουν μαγική σημασία, αλλά είναι μερικά στοιχεία που πιστεύεται ότι είναι αμιγώς διακοσμητικά.
Γενικά, τα τατουάζ πιστεύεται ότι αντικατοπτρίζουν την κατάσταση του ατόμου. Η πρακτική αυτή του τατουάζ επιβεβαιώνεται, επίσης, και από τον Έλληνα συγγραφέα Ηρόδοτο (450 π.Χ.), ο οποίος δήλωσε ότι ανάμεσα στους Σκύθες και στους Θράκες «τα τατουάζ ήταν ένα σημάδι της ευγένειας και, όσοι δεν τα είχαν, ήταν μαρτυρία της χαμηλής τους καταγωγής."
 |
Αυτές είναι οι αρχαιότερες γνωστές απεικονίσεις τατουάζ |
Βίκινγκς
Μερικές εκατοντάδες χρόνια αργότερα, οι Βίκινγκς συναντήθηκαν με τους Σκύθες. Οι Βίκινγκς ταξίδεψαν μέχρι τα ρωσικά ποτάμια και συναντήθηκαν με τους Σκύθες, οι οποίοι ήταν στραμμένοι προς την Ευρώπη, για να λεηλατήσουν και να καταστρέψουν.
Από τον σκυθικό τρόπο επηρεάστηκαν οι Βίκινγκς στις τέχνες τους και στα τατουάζ. Οι Βίκινγκς λοιπόν, είχαν τατουάζ. Περίπου στο 1100 ο Άραβας Ibn Fadlan περιέγραψε μιά συνάντηση με κάποιους Βίκινγκς, παρουσιάζοντάς τους πολύ αγενείς, βρώμικους και καλυμμένους με εικόνες.
Αίγυπτος
Γραπτά αρχεία και έργα τέχνης, που σχετίζονται με τα αιγυπτιακά τατουάζ, έχουν σχεδόν αγνοηθεί από προηγούμενους Αιγυπτιολόγους, επηρεασμένους από τις επικρατούσες κοινωνικές στάσεις απέναντι στο μέτριο.
Σήμερα, όμως, γνωρίζουμε ότι έχουν βρεθεί πτώματα που χρονολογούνται ήδη από τη δυναστεία ΧΙ και εμφανίζουν τη μορφή της τέχνης του τατουάζ.
Το 1891, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μουμιοποιημένη μιάν ιέρεια της θεάς Hathor, η οποία έζησε κάποια στιγμή μεταξύ 2160 π.Χ. και 1994 π.Χ. Η συγκεκριμένη θηλυκή μούμια, λοιπόν, είχε διάφορες γραμμές και τελείες τατουάζ στο σώμα της (ομαδοποίηση τελειών ή οι παύλες είχαν εναρμονιστεί σε αφηρημένα γεωμετρικά σχήματα). Αυτή η μορφή τέχνης ήταν μόνο για τις γυναίκες, οι οποίες συνήθως ήταν συνδεδεμένες με την τελετουργική πράξη.
 |
μικρά χάλκινα εργαλεία (1450 π.Χ) από το Gurob στην Αίγυπτο, βρίσκονται στο Μουσείο Petrie με αιγυπτιακά ευρήματα στο Λονδίνο |
Οι Αιγύπτιοι διέδωσαν την πρακτική του τατουάζ σε ολόκληρο τον κόσμο. Με την ανοικοδόμηση της Πυραμίδας της τρίτης και τέταρτης δυναστείας της Αιγύπτου αναπτύχθηκαν διεθνείς σχέσεις με έθνη, όπως η Κρήτη, η Ελλάδα,and arabia. η Περσία και η Αραβία.
Από το 2000 π.Χ. η τέχνη του τατουάζ είχε απλωθεί με κάθε τρόπο στη Νοτιοανατολική Ασία. Οι «Ainu» («Αϊνού», δυτικοί νομάδες της Ασίας) φέρανε την τέχνη μαζί τους, όταν μετακινήθηκαν στην Ιαπωνία.
Ιαπωνία
Τα πρώτα στοιχεία του τατουάζ στην Ιαπωνία βρίσκονται σε μορφή πήλινων ειδωλίων, τα οποία έχουν πρόσωπα ζωγραφισμένα ή χαραγμένα, που αντιπροσωπεύουν σήματα τατουάζ.
Τα παλαιότερα ειδώλια αυτού του είδους πρέπει να ανασύρθηκαν από τάφους που χρονολογούνται από το 3.000 π.Χ. ή και παλαιότερα και πολλά άλλα τέτοια ειδώλια έχουν βρεθεί σε τάφους που χρονολογούνται από τη δεύτερη και την τρίτη χιλιετία π.Χ.
Αυτά τα ειδώλια ήταν συμβολικά για τους ανθρώπους εκεί και συνόδευαν τους νεκρούς στο ταξίδι τους προς το άγνωστο, αφού πίστευαν ότι τα σύμβολα αυτά είχαν θρησκευτική ή μαγική σημασία.
Η πρώτη γραπτή απόδειξη για την ύπαρξη των ιαπωνικών τατουάζ βρίσκεται στην ιστορία της Κινέζικης Δυναστείας, τοποθετημένη στο 297 μ.Χ. Οι Ιάπωνες ενδιαφέρονταν για την τέχνη του τατουάζ ως επί το πλείστον για διακοσμητικούς λόγους και όχι κκακ για μαγικές ιδιότητες.
 |
Ιαπωνέζος παλαιστής με ολόσωμο tattoo |
Ο Horis, ένας Ιάπωνας καλλιτέχνης τατουάζ, ήταν ο αδιαφιλονίκητος μάστερ. Η χρήση των χρωμάτων, η προοπτική και τα ευφάνταστα σχέδια, έδωσαν στην πρακτική αυτή νέα οπτική γωνία. the classic japanese tattoo, is a full body suit.Το κλασικό ιαπωνικό τατουάζ είναι ένα πλήρες «κοστούμι» στο σώμα.
Κίνα
Η διάδοση της τέχνης του τατουάζ από τη νότια Κίνα απλώνεται κατά μήκος του «δρόμου του μεταξιού».
Πολυνησία
Στους ειρηνικούς πολιτισμούς το τατουάζ έχει μιά τεράστια ιστορική σημασία. Το πολυνησιακό τατουάζ θεωρείται το πιο περίπλοκο και πιο επιδέξιο τατουάζ του αρχαίου κόσμου.
Ο πολυνησιακός λαός πιστεύει ότι η πνευματική του εξουσία ή δύναμη της ζωής εμφανίζεται μέσω των τατουάζ του. Η συντριπτική πλειοψηφία των γνώσεών μας σήμερα για τις αρχαίες αυτές τέχνες, έχουν περάσει μέσα από θρύλους, τραγούδια, και τελετουργικές τελετές.
Περίτεχνα γεωμετρικά σχέδια, τα οποία κατά περιόδους προσθέτονταν, ανανέωναν και διακοσμούσαν το άτομο καθ' όλη τη διάρκεια ζωής του, μέχρι που καλυπτόταν όλο του το σώμα.
Στη Σαμόα η παράδοση εφαρμογής του τατουάζ («tatau») με το χέρι, από τα παλιά χρόνια, μεταδίδεται μέσα από ορισμούς των τίτλων και των ιδιοτήτων, αρχηγών και βοηθών, που προέρχονταν από αξιόλογες οικογένειες και με τη σωστή σειρά καταγωγής. Οι τελετές μύησης στην τέχνη του τατουάζ για τους νέους αρχηγούς, κατά κανόνα, διεξάγονταν με την έναρξη της εφηβείας.
Οι πρώτοι ευρωπαίοι που πάτησαν το πόδι τους στο έδαφος Σαμόα, ήταν μέλη από μια γαλλική αποστολή του 1787. Μελέτησαν τους ιθαγενείς και ανέφεραν ότι οι άνδρες είχαν στους μηρούς τους τατουάζ κατά τέτοιον τρόπο, ώστε κάποιος θα νόμιζε ότι ήταν ντυμένοι, αν και ήταν σχεδόν γυμνοί.
Η μυθολογική προέλευση του τατουάζ Σαμόα και η έκτακτη διαπολιτισμική ιστορία του «tatau» έχουν μεταφερθεί στις μεταναστευτικές κοινότητες της Νέας Ζηλανδίας και αργότερα διαδόθηκαν προς τις Κάτω Χώρες.
Οι άνθρωποι της Χαβάης είχαν τη δική τους παραδοσιακή τέχνη τατουάζ, γνωστή ως «kakau». Αυτήν δεν τη χρησιμοποιούσαν Αμόνο για διακόσμηση και για διάκριση, αλλά και για τη φύλαξη της υγείας τους και για την πνευματική τους ευεξία. Πολύπλοκα σχήματα, κατ’ απομίμηση υφασμένων καλαμιών ή με άλλες φυσικές μορφές, κοσμούσαν τα χέρια, τα πόδια, τον κορμό και το πρόσωπο των ανδρών. Ενώ οι γυναίκες είχαν γενικά τατουάζ στο χέρι, στα δάχτυλα, στους καρπούς και μερικές φορές στη γλώσσα τους.
 |
Hula χορεύτρια με τατουάζ από τη Χαβάη |
Η άφιξη των δυτικών ιεραποστόλων εξανάγκασε αυτήν τη μοναδική μορφή τέχνης σε παρακμή, αφού η δερματοστιξία είχε αποθαρρυνθεί ή απαγορευθεί από τις περισσότερες χριστιανικές εκκλησίες.
Ζηλανδία
Οι Μαορί της Νέας Ζηλανδίας είχαν δημιουργήσει έναν από τους πιο εντυπωσιακούς πολιτισμούς σε όλη την Πολυνησία. Τα τατουάζ τους, που ονομάζονται «moko», αντικατοπτρίζουν την εκλεπτυσμένη τέχνη: χρησιμοποιούσαν επιδέξια την ξυλογλυπτική, για να χαράζουν το δέρμα.
 |
Ένας αρχηγός μαορί με tattoo (moko) ) |
Ένα πλήρρρες πρόσωπο «moko» ήταν σημάδι (σύμβολο) της διάκρισης, η οποία κοινοποιούσε την κοινωνία τους. Οι γραμμές της καθόδου και φυλετικών δεσμών τούς υπενθύμιζαν τους πολέμους και άλλες μεγάλες εκδηλώσεις της ζωής τους.
Ινδονησία
Η Βόρνεος είναι ένα από τα ελάχιστα μέρη στον κόσμο, όπου τα παραδοσιακά φυλετικά τατουάζ εξακολουθούν να εφαρμόζονται έως και σήμερα, όπως ακριβώς γίνονταν εδώ και χιλιάδες χρόνια. Μέχρι πρόσφατα, πολλές από τις εσωτερικές φυλές είχαν ελάχιστη επαφή με τον έξω κόσμο.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να διατηρήσουν πολλές πτυχές από τον παραδοσιακό τρόπο ζωής τους, συμπεριλαμβανομένων και των τατουάζ.
Τα σχέδιά τους (σχέδια Βόρνεο) έχουν εξαπλωθεί σ’ όλον τον κόσμο, για να αποτελέσουν τη βάση των σχεδίων τατουάζ, που οι δυτικοί αποκαλούν «tribal» (φυλετικό).
Ινδία / Ταϊλάνδη
Ο «hanuman» στην Ινδία ήταν ένα δημοφιλές σύμβολο της δύναμης στα χέρια και στα πόδια.
Ο μυθικός μοναχός εξακολουθεί να είναι μέχρι και σήμερα μία από τις πιο δημοφιλείς δημιουργίες στην Ταϊλάνδη και στη Μιανμάρ. Διαθέτουν το ανθρώπινο σώμα, ενώ του γίνεται τατουάζ, σε μοναχούς, για να ενσωματώσουν μαγικές δυνάμεις, παράλληλα με το σχεδιασμό του τατουάζ.
Οι γυναίκες αποκλείονται από αυτήν τη διαδικασία, επειδή οι μοναχοί δεν επιτρέπεται να έρθουν σε επαφή μ’ αυτές, αλλά και επειδή οι Ταϊλανδοί πιστεύουν ότι οι γυναίκες δεν χρειάζονται την επιπλέον ώθηση (τη μαγική δύναμη), γιατί είναι ήδη αρκετά πολύ ισχυρές από μόνες τους.
Αφρική
Στην Αφρική, όπου οι άνθρωποι έχουν σκούρο δέρμα, είναι δύσκολο να γίνουν έγχρωμα τατουάζ, όπως τα γνωρίζουμε. Αλλά, επειδή οι άνθρωποι εκεί θέλουν να έχουν τατουάζ, έχουν αναπτύξει μιάν άλλη τεχνική: «scarifications» (απομίμηση τατουάζτα).
Αυτό γίνεται, σηκώνοντας λίγο το δέρμα και κόβοντάς το λίγο με μαχαίρι ή κάποιο άλλο αιχμηρό αντικείμενο. Μετά το τρίβουν με ειδική άμμο ή στάχτη, ώστε να αυξηθούν οι ουλές και να πάρουν μιά μορφή στο σώμα τους. Τα σημάδια που μένουν, φαίνονται σαν γραφή Μπράιγ. Αυτή τη διαδικασία ακολουθούν συχνά στις τοπικές παραδόσεις.
Αρχαία Ελλάδα και Ρώμη
Οι Έλληνες έμαθαν τα τατουάζ από τους Πέρσες. Οι Ελληνίδες γυναίκες ήταν γοητευμένες από την ιδέα του τατουάζ ως χαρακτηριστικού εξωτικής ομορφιάς. Οι Ρωμαίοι υιοθέτησαν τα τατουάζ από τους Έλληνες.
Οι λατίνοι συγγραφείς, όπως ο Βιργίλιος, ο Σενέκας και ο Γαληνός, αναφέρουν ότι πολλοί δούλοι και εγκληματίες είχαν τατουάζ. Μιά νομική επιγραφή από την Έφεσο αναφέρει ότι, κατά τη διάρκεια της πρώτης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι σκλάβοι που εξάγονταν προς την Ασία, είχαν τατουάζ με τη λέξη «φόρος καταβλήθη».
Επίσης, και οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τα τατουάζ ως τιμωρία. Στις αρχές του 4ου αιώνα, όταν ο Κωνσταντίνος έγινε αυτοκράτορας (306 - 373 μ.Χ.) και ήρε την απαγόρευση του Χριστιανισμού, ο ίδιος απαγόρευσε τα τατουάζ στο πρόσωπο (το οποίο ήταν σύνηθες για τους κατάδικους, τους στρατιώτες και τους μονομάχους), διότι πίστευε ότι το ανθρώπινο πρόσωπο ήταν μιά αναπαράσταση της εικόνας του Θεού και δεν έπρεπε να παραμορφωθεί ή να δεχθεί ιεροσυλία.
Οι Κέλτες
Ήταν άτομα μιάς φυλής που μετακινήθηκε σε ολόκληρη τη Δυτική Ευρώπη κατά την περίοδο 1200 και 700 π.Χ. Έφτασαν στα βρετανικά νησιά περίπου το 400 π.Χ. και τα περισσότερα που έχουν διασωθεί από την κουλτούρα τους, προέρχονται απο τις περιοχές που σήμερα ονομάζονται Ιρλανδία, Ουαλία και Σκοτία.
Η κέλτικη κουλτούρα ήταν γεμάτη από την τέχνη του σώματος. Η μόνιμη ζωγραφική σώματος γινόταν με “ισάτι” (φυτό από το οποίο παράγεται κυανή βαφή), το οποίο άφηνε ένα μπλε σχέδιο στο δέρμα.
Τα σπιράλ είναι πολύ συνηθισμένα και μπορούν να είναι μονά, διπλά ή τριπλά. Το «knotwork» είναι, ίσως, η πιο αναγνωρισμένη μορφή της κέλτικης τέχνης, με γραμμές που αποτελούν σύνθετες πλεξούδες, οι οποίες ακολούθως υφαίνονται ολόκληρες. Αυτές συμβολίζουν τη συνέχεια της ζωής.
Βήματα ή μοτίβα κλειδιών, όπως εκείνα τα σχέδια που βρίσκονται στις αρχές κάποιου λαβύρινθου (που φαίνονται απλά, αλλά στην πορεία διαπιστώνεις την περιπλοκότητα του λαβύρινθου), συμβολίζουν τις διάφορες διαδρομές τις οποίες μπορεί να διανύσει το ταξίδι της ζωής.
Κεντρική και Νότια ΑμερικήΣτο Περού έχουν βρεθεί μούμιες των Ίνκας με τατουάζ, που χρονολογούνται στον 11ο αιώνα. Όταν ο Ισπανός κατακτητής Cortez και οι στρατιώτες του έφθασαν στις ακτές του Μεξικού το 1519, έντρομοι ανακάλυψαν ότι οι ιθαγενείς, όχι μόνο λάτρευαν διαβόλους με τη μορφή αγαλμάτων και ειδώλων, αλλά είχαν καταφέρει με κάποιον τρόπο να αποτυπώσουν ανεξίτηλες εικόνες των εν λόγω ειδώλων στο δέρμα τους. Οι Ισπανοί, οι οποίοι ουδέποτε είχαν ακούσει για το τατουάζ, το θεώρησαν αμέσως “έργο του Σατανά”.
Φωτο 7: σχέδια τατουάζ στο δεξί χέρι μιας Chiribaya μούμιας που βρίσκεται στο El Algarrobal Μουσείο, δίπλα στο λιμάνι Ilo στο νότιο Περού. Οι Chiribaya ήταν αγροτες που έζησαν μεταξύ 900 – 1350 μ.Χ. (http://www.smithsonianmag.com/multimedia/photos/?c=y&articleID=10023606&page=2) φωτο
Τον 16ο αιώνα, Ισπανοί ιστορικοί, που αφηγήθηκαν τις περιπέτειες του Κορτέζ και των στρατιωτών του, αναφέρουν ότι τα τατουάζ αυτά εφαρμόζονται ευρέως από τους ιθαγενείς της Κεντρικής Αμερικής.
Η αξιολόγηση των τατουάζ των Μάγια στο Μεξικό και στην Κεντρική Αμερική από τους Ισπανούς, αποκαλύπτει ότι τα τατουάζ αυτά ήταν σύμβολα (σημάδια) του θάρρους.
Βόρεια Αμερική
Ένας πρόωρος απολογισμός των Ιησουιτών μαρτυρεί τη διαδεδομένη πρακτική των τατουάζ μεταξύ των ιθαγενών Αμερικανών. Ανάμεσα στους Chickasaw διαπρεπείς πολεμιστές αναγνωρίστηκαν από το τατουάζ τους. Μεταξύ των ontario iroquoians περίτεχνα τατουάζ αντανακλούν την υψηλή κοινωνική τους θέση.
Στη Βορειοδυτική Αμερική τα πηγούνια Ινουιτών γυναικών είχαν τατουάζ, για να υποδηλώνουν την οικογενειακή κατάσταση και την ταυτότητα της ομάδας.
Το πρώτο κατάστημα μόνιμου τατουάζ στη Νέα Υόρκη λειτούργησε το 1846, ξεκινώντας μια παράδοση: κάνοντας τατουάζ σε στρατιώτες και από τα δύο στρατόπεδα του εμφυλίου πολέμου.
Ο Samuel O'Reilly εφηύρε το ηλεκτρικό μηχανάκι τατουάζ το 1891.
Μέση Ανατολή
Κατά την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, μεγάλο μέρος του ειδωλολατρικού κόσμου ασκούσε την τέχνη του τατουάζ ως μέσον λατρείας θεότητας. Ένα απόσπασμα στο Λευιτικό αναφέρει: «Εσείς δεν κάνετε κανένα μόσχευμα πάνω στη σάρκα σας για τους νεκρούς ούτε τυπώνετε οποιαδήποτε σημάδια πάνω σας» (19:28). Αυτό έχει χρησιμοποιηθεί ως μαρτυρία της Βίβλου για τη στήριξη της θέσης της Εκκλησίας.
Ωστόσο, ο μελετητής της Βίβλου M.W. Thomson υπαινίσσεται ότι ο Μωυσής διέκειτο ευνοϊκά στα τατουάζ, προβάλλοντάς τα ως αναμνηστικά της σωτηρίας των Εβραίων από τη δουλεία στην Αίγυπτο.
Αγγλία
Εξερευνητές επέστρεψαν στα σπίτια τους με τατουάζ πολυνησιακά, για να τα εκθέσουν σε εμποροπανηγύρεις, σε αίθουσες διδασκαλίας και σε κάποια μουσεία, προκειμένου να αποδειχθεί η υπεροχή του ευρωπαϊκού πολιτισμού σε σύγκριση με τους «πρωτόγονους» ιθαγενείς.
Μετά την επιστροφή του Captain Cook από ταξίδι του στην Πολυνησία, τα τατουάζ έγιναν παράδοση στο βρετανικό ναυτικό. Στα μέσα του 18ου αιώνα τα περισσότερα βρετανικά λιμάνια είχαν εγκατεστημένο (σε ειδικο οίκημα) τουλάχιστον έναν επαγγελματία καλλιτέχνη τατουάζ.
 |
σετ tattoo (εξοπλισμός) που είχε μαζί του ένας λιποτάκτης από το βρετανικό στρατό |
Το 1862, ο πρίγκιπας της Ουαλίας, ο μετέπειτα βασιλιάς Edward VII, έκανε το πρώτο του τατουάζ –έναν σταυρό της Ιερουσαλήμ– στο μπράτσο του, πριν ανέβει στο θρόνο, ξεκινώντας τη μόδα με τατουάζ μεταξύ των αριστοκρατών.
Το 1882, οι γιοι του, ο δούκας του Κλάρενς και ο δούκας της Υόρκης, απέκτησαν τα δικά τους τατουάζ από τον Ιάπωνα πλοίαρχο Chiyo.
Γαλλία
Τον 18ο αιώνα, πολλοί Γάλλοι ναύτες επέστρεφαν από ταξίδια τους στο νότιο Ειρηνικό, έχοντας τατουάζ.
Το 1861, ο Γάλλος στρατιωτικός χειρουργός Βerchon Maurice, δημοσίευσε μια μελέτη σχετικά με τις ιατρικές επιπλοκές του τατουάζ. Μετά από αυτό, το ναυτικό και ο στρατός απαγόρευσαν τα τατουάζ στα κλιμάκιά τους.
Στερεότυπα
Ναύτης
Οι ναυτικοί επέστρεφαν στα σπίτια τους με τατουάζ, που έκαναν οι ίδιοι στα πλοία τους. Συνήθως, είχαν ένα πολύ βασικό στυλ, που χρησιμοποιεί μόνον ένα μικρό μέρος λεπτομερειών που χρειάζονται για να φτιαχτεί ένα τατουάζ, κι έτσι τα σχέδιά τους φαινόντουσαν επίπεδα ή το πολύ, δύο διαστάσεων. Αυτό δίνει συχνά μιά «καρτουνίστικη» αίσθηση και τυπικά μοτίβα ήταν τα λουλούδια, οι καρδιές, οι γοργόνες, τα πλοία, οι άγκυρες, τα φίδια, τα πουλιά, και τα ονόματα.
 |
Εγκληματικότητα
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, τα τατουάζ ήταν "προνόμιο" των ναυτών και των εγκληματιών. Στη φυλακή, τα τατουάζ –επαγγελματικά και ερασιτεχνικά– αποτύπωναν ανεξίτηλα στο σώμα τους την επιθυμία που είχαν αυτοί οι άντρες στη ψυχή τους: την αυτονομία και την ταυτότητα.
Το υπέρτατο σύμβολο για τα μέλη συμμοριών ήταν τα τατουάζ της συμμορίας τους: ένα μόνιμο σημάδι που έδειχνε το σύνολο των υποχρεώσεων προς τη συμμορία.
Αυτά τα τατουάζ μπορούν να αποκαλύψουν πολλά πράγματα, όπως: ποιος είσαι, ποιά είναι η συμμορία σου, ποιές είναι οι πεποιθήσεις σου (ρατσιστής κ.λπ.), τι έχεις κάνει, που ήσουν, πόσα χρόνια ήσουν στη φυλακή (που αναφέρεται επίσης ως “νεκρός χρόνος”), ακόμη και πράγματα, όπως πόσους έχεις σκοτώσει.
Στα γνωστά σύμβολα συμπεριλαμβάνονται τα δάκρυα κάτω από το μάτι και ο ιστός αράχνης στους αγκώνες, που συμβολίζουν τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν.
Τσίρκο
Η δημοτικότητα του τατουάζ, κατά τη διάρκεια του τελευταίου μέρους του 19ου αώνα και του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, οφείλει πολλά στα τσίρκο. Όταν τα τσίρκο ευημερούσαν, ευημερούσαν και τα τατουάζ.
 |
γυναίκα με τατουάζ από γερμανικό τσίρκο |
Για περισσότερα από 70 χρόνια κάθε μεγάλο τσίρκο απασχολούσε διάφορους ανθρώπους που ήταν γεμάτοι τατουάζ. Άλλοι επιδείκνυαν τα πλευρά τους, άλλοι εκτελούσαν παραδοσιακές δραστηριότητες τσίρκου, όπως ταχυδακτυλουργικά και κατάποση ξίφων.
flash τατουάζ
Όπως συμβαίνει και με άλλα καλλιτεχνικά μέσα, κατά τη διάρκεια της πολιτιστικής ανάπτυξης, το λεξιλόγιο του τατουάζ εξελίσσεται συνεχώς, γεγονός που αντανακλά το βάθος και τις δυνατότητες του σώματος και τη σήμανση της σύγχρονης φαντασίας.
Τα τελευταία χρόνια, το τατουάζ έχει βρεθεί στην πρώτη γραμμή δημοφιλίας της λαϊκής συνείδησης. Σήμερα, τα «flash» τατουάζ είναι ένας φάκελος από τατουάζ - έργα τέχνης διάφορων καλλιτεχνών τατουάζ.
 |
Τα Flash δελτία υπάρχουν σε πολλά στούντιο τατουάζ, με σκοπό την παροχή τόσο έμπνευσης, όσο και έτοιμων εικόνων τατουάζ, για τους πελάτες. Τα στυλ styles range from the traditional and vernacular toΤακυμαίνονται από το παραδοσιακό και το ιδιωματικό (λαϊκή γλώσσα, καθομιλουμένη) μέχρι το ιερό (θρησκευτικό) και το καινοτόμο.
Source: wikipedia, Designboom, Smithsonianmag, tattoo.dk
Το τατουάζ σε άλλες γλώσσες:
Ταϊτή: Τatau
Δανικά: Tatovering
Νορβηγικά: Tatovering
Σουηδικά: Tatuering
Αγγλικά: Tattoo
Γερμανικά: Tatowierung
Γαλλικά: Tatouage
Ιταλικά: Tatuaggio
Ισπανικά: Tatuaje
Ολλανδικά: Tatoeage
Βραζιλίας: Tatuagem
Φινλανδικά: Tatuointi
Πολωνικά: Tatuaz
Χαβάης: Kakau
Πορτογαλικά: Tatuagem
Λιθουανικά: Tatiuruote
Εσθονικά: Tatoveering
Ουγγρικά: Tetovalas
Σλοβένικα: Tetoviranje
Ινουκτιτούτ: Tunniit
Τουρκικά: Dovme
Τσέχικα: Tetovani
Ρουμανικά: Tatuaj
Creol: Tatouaz
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου